“10 yaşındaydım. Köyde doğup babaannem, dedem, babam ve halam ile orada yaşamıştım. Annem ben daha bebekken ölmüş. Birkaç fotoğrafı vardı ve onu hayalimde canlandırmama yetiyordu. Mutlu bir çocukluktu. Köy hayatını hiçbir şeye değişmezdim. Yeşil ile
Bazen, bazı yazıları yazarken, yaşadığım ülkeye yabancı bir gözle bakmaya çalışıyorum. Belki o gözle bakarsam neyi anlatmam gerektiğini daha iyi görebilirim diye düşünüyorum. Ancak bu düşünce birkaç kelime yazdıktan sonra tamamen yön değiştiriyor ve içerden
Bir eğitim yılı daha sona erdi ve bir jenerasyon daha elimizden kayıp gitmek üzere. Yıllarca bu ülkede benliğinden vazgeçmeden yaşayan biz Türkler bir türlü hakettiğimiz eğitim standartlarına ulaşamıyoruz. Özellikle son yıllarda dilimize dolanan ve bir
Bir bayrama daha kavuştuk çok şükür. Ramazan ayının hüznü ve yaşlıların gözlerindeki derin bakış yüreğimizi biraz acıtsa da, gönlümüzde o güzel dua var: “Seneye tekrar bizi Ramazana kavuştur Allah’ım.” Orucun yorgunluğu olmaz tabii, ama biz
Alemlere rahmet olarak gelen Efendim’i (s.a.s) nasıl anlatsam diye derin düşüncelere dalıyorum. Okyanusun ortasında menzilini kaybetmiş bir gemiye benzetiyorum düşüncelerimi. Çaresiz kalan, menzilini bulamayan gemi gibi oluyor düşüncelerim. Nasıl başlasam anlatmaya, kelimeler yetmezken? Ya Rabbim,
Bir sultan, bir gece rüyasında ağzındaki tüm dişlerin döküldüğünü gördü. Sabah alimlerden birisini huzuruna çağırdı ve rüyasını yorumlamasını istedi. “Sultanım” diye cevap verdi alim. “O kadar uzun yaşayacaksınız ki, bütün oğullarınızın ölümünü göreceksiniz.” Sultan, oğullarının
1. Ocak, Şubat, Mart, Nisan, Mayıs, Haziran... Tam tamına altı ay. Altı ayda neler yapılmaz ki? Uzay istasyonu kurmak bile mümkün. Fakat bizde altı ayda sadece ve sadece hükümet kurulabildi. Buna da şükür. Çünkü bu
“Gözetimimiz altında ve vahyimize göre gemiyi yap. Zulmedenler hakkında bana bir şey söyleme. Çünkü onlar suda boğulacaklardır.” (11/37) Ve Hz. Nuh gemiyi yapıyordu. Gemiyi karada yaptığı için onunla eğleniyor, alay ediyorlardı. Peygamberliği sırasında iman edenlerin
İstikrar denildiğine düzenlilik içinde sürüp gitme, kararlılık, oturma veya bazı şeylerin yerli yerine yerleşmesi demektir. Yaşadığımız yüzyıl istikrar yüzyılı değildir ve oluşturulması için de (birkaç ülke hariç) zemin hazırlanmasına izin verilmemektedir. Toplumlar tarih sahnesine adım
İnsanoğlu, modern zaman kavramıyla birlikte, günlük hayatın getirdiklerini dolu-dizgin yaşarken kaçırdıklarının farkında bile değil. Ve giden azmana gülerek ağlıyoruz aslında. Ünlü düşünürlerin hayatı yorumlamalarına baktığımız zaman, karşımıza şöyle bir tablo çıkmaktadır: İçinde bulunduğun dünden, yarından,
