Halk edebiyatımızı, yani Boşnak halk edebiyatını düşünmeye başladım, hatta daldım. Akademisiyken kıllığından soyunarak rahatlıkla yazmak hoşuma gidiyor doğrusu. Sıra çocukluğa ve ninnilere geldi. Kulak-ses yeteneksizliği annemden ve rahmetli babamdan miras bana, yani bu konuda Allah
Makedonya genel seçimlerine iki haftadan az bir süre kaldı ve seçim kampanyasının 9. gününde bulunuyoruz. Siyasiler önümüzdeki 4 sene boyunca “rahat hareket edebilmek” için var gücüyle “çalışıyor”. Asıl çalışmanın seçimlerden sonra yapıldığını, seçim kampanyalarında ise
Bir sürü meslek grubunun var olduğu şu dünyada bazı meslekler kutsaldır. O meslekleri icra edenlerin yaptıklarına karşılık ne devletin ne de bireylerin verebileceği ve tam olarak ödeyebileceği bir bedel yoktur. Mesela yüzlerce can kurtarmış bir
Ne büyük çelişki, tren istasyonlarında davul zurna sesleri yanında küçük küçük göç hikâyeleri. İnsan kendi toprağını terk ederken ağlar, hem de nasıl, gözyaşları içine akar. Göç etmeye zorlanmış olunca elinde ne var ne yoksa iki
De-li olaylar başlayalı, size bir fıkramızı bile anlatmadım. Bu de-li olaylar nedir sorarsanız (bizde yerel bir fabrikanın 3D bulaşık deterjanı vardı, o yüzden aklıma geldi) darbe-dolar-deprem üçlüsü. Daha önce biri anlattı mı bilemiyorum, ama anlatacağım
Şairler toplumların gelişmesi ve ilerlemesi için elinden gelen her şeyi yapar, halkın dillendiremediğini dile getirir ve kitlelere seslenir, bazen çığlıklar içinde sessizliğini haykırır. Şair toplumda bir okul vazifesi görür, yazdıklarıyla dilin inceliklerini, mecaz ve ahengini
Çocuklar için şiir yazmak, çocukken öğretmenimizin “haydi şiir yazalım” demesiyle karıştırdığımızdan, kulağa hep kolay bir şey gibi geliyor. Ağaç için yazarsın, okul için yazarsın, kitap için yazarsın, kafiyeli ve kısa cümleler kurarsın olur biter. Çocukken
Bizim ailede genel anlamıyla sanata büyük değer verilir. Hani, anne edebiyat teorisyeni, baba da grafiker olunca, çocuktan en azından her türlü sanatta bilgi sahibi olması beklenir. Çocukken, evimizde özellikle edebiyat üstün tutulurdu. Rahmetli babam bana
Bazı olaylar ve sözcükler insanı yıllar öncesine götürüyor. Çok ciddi bir toplantı esnasında duyduğun bir cümle mesela. O bir cümleyle ta çocukluğuna dek gidebiliyorsun, bir sözcük seni bütün bir konuşmadan kopartabiliyor. Bir kitap başlığı da
Biz Boşnakların acayip bir huyu var; önemsiz şeylerle uğraşmayı çok severiz. Hele de önemli bir şey varken, önemsizleri bir takıntı haline getiririz. Başlıktaki sözümüz ordan çıktı belki de, kim bilir. Osmanlı döneminde, XVI. yüzyılda, memleketinin
