Dünya Kupası’nı 20 yıl sonra müzesine götüren Fransa Milli Takımı, çoğunluklu olarak Afrika asıllı göçmenlerden oluşuyor.
Fransa‘da göçmen karşıtı tutumun giderek yoğunluk kazandığı bir dönemde, ülkeyi Dünya Kupası‘nda şampiyonluğa taşıyan milli takım futbolcularının çoğunun Afrika kökenli göçmenlerden oluşması dikkati çekti.
AA muhabirinin derlediği bilgiler, 20 yıl sonra Dünya Kupası’nı müzesine götürmenin mutluluğunu yaşayan Fransa Milli Takımı’nda sadece iki Fransız futbolcunun oynadığını, diğer isimlerin yoğunluklu olarak Afrikalı göçmenlerden oluştuğunu ortaya koydu.
Diğer yandan, son dönemde özellikle göçmen ve sığınmacı karşıtlığına tanık olan ve buna ilişkin ciddi eleştiriye maruz kalan Fransa’nın, kupa sevincini yaşarken sığınmacı ve göçmenlere karşı tutumunu da rafa kaldırmış olduğu görülüyor.
Kadrodaki 23 oyuncunun 15’i Afrika asıllı
Fransa Milli Takımı’nın kadrosundaki 23 oyuncudan 15’inin Afrika kökenli olması dikkati çekiyor.
Milli takımın Afrika asıllı futbolcuları şu şekilde ön plana çıkıyor:
Fransa’nın ilk kez Dünya Kupası’nı kazandığı 1998 yılında Paris’te dünyaya gelen ve henüz 19 yaşında Dünya Kupası’nı kaldırma şansı bulan Paris-Saint-Germain’in (PSG) yıldız futbolcusu Kylian Mbappe, göçmen bir ailenin çocuğu. Mbappe’nin babası Kamerunlu, annesi ise Cezayirli.
İngiltere Premier Lig ekiplerinden Manchester United’da mücadele eden Paul Pogba ise Gine asıllı.
Diğer yandan yine Paris’te dünyaya gelen milli takımın orta saha futbolcusu N’Golo Kante’nin annesi ve babası Malili. Aynı şekilde Fransa’nın Troyes kentinde 1992’de hayata gözlerini açan ve Monaco’da forma giyen Djibril Sidibe de Mali asıllı.
Milli takım kadrosunda yer alan Steve Mandada, PSG’den Presnel Kimpembe ve orta saha oyuncusu Steven Nzonzi ise Kongolu.
Dünya Kupası’nda Belçika’yla oynanan karşılaşmada takımını finale çıkaran golü atan Samuel Umtiti ise Kamerun doğumlu.
Kadrodaki diğer futbolculardan Benjamin Mendy Senegal, Blaise Matuidi Angola, Corentin Tolisso Togo, Thomas Lemar Guadeloupe ve Nijerya, Adil Rami Fas, Nabil Fekir ise Cezayir asıllı.
Fransa’nın Vernon kentinde 1997’de dünyaya gelen Barcelona’nın forvet oyuncusu Ousmane Dembele’nin annesi Moritanyalı, babası da Nijeryalı.
Takımda sadece 2 Fransız
Takımın kadrosunda Afrikalı futbolcuların yanı sıra İspanyol, İtalyan ve Portekiz asıllı futbolcular da bulunuyor.
Atletico Madridli Lucas Hernandez İspanyol, Real Madrid’den Raphael Varane Martinik, Chelsea’de forma giyen Olivier Giroud İtalyan, kaleci Hugo Lloris ise Katalan asıllı. Bir diğer futbolcu Antoine Griezmann’ın babası Alman, annesi Portekizli. Takımın 3’üncü kalecisi Alphonse Areola da Filipinli.
Fransa Milli Takımı’nın sadece iki Fransız futbolcusu bulunuyor. Bu isimler Benjamin Pavard ve Florian Thauvin olarak göze çarpıyor.
Takımda aynı zamanda Djibril Sidibe, N’Golo Kante, Paul Pogba, Benjamin Mendy, Nabil Fekir, Ousmane Dembele ve Adil Rami, Müslüman kimlikleri ile öne çıkıyor.
Liogier: “Onlar kutlama zamanlarının dışında ırkçı ve İslam karşıtı olduklarını unutuyor”
Sosyolog ve Science Po Aix en Provence Üniversitesinden Prof. Dr. Raphael Liogier konuya ilişkin AA muhabirine yaptığı açıklamada, Fransa’da sağcı ve milliyetçi bir kesimin milli takımın tamamen Fransızlardan oluşmadığı için üzüntü duyduğunu belirtti.
Ülkede aynı zamanda Fransa tarafından sömürülen Afrika ülkelerinden gelen göçmenler olmadan Dünya Kupası’nı kazanamayacağını, dolayısıyla bu zaferinin meşru sayılamayacağını söyleyen bir başka kesimin olduğuna dikkati çeken Liogier, çoğunluğu Afrikalı oyunculardan oluşan Fransa Milli Takımı’nın ülkenin tüm renklerini, çeşitliliğini ve kültürünü barındırdığını kaydetti.
“Ülkede bir grup, Fransa’nın kupa kazandığına seviniyor ama günlük hayatta İslam karşıtı, ırkçı, yabancı düşmanı olabiliyor. Fransa’nın bu zaferi, bu insanlar için ırkçı karşıtı bir ders olmalı. Çünkü onlar kutlama zamanlarının dışında ırkçı ve İslam karşıtı olduklarını unutuyor.” diyen Liogier, Fransızların sadece Dünya Kupası’nı kutlarken değil her zaman İslam karşıtı ve ırkçı yorumlardan ve eylemlerden kaçınması gerektiğini vurguladı.
AA
One Comment
Оно 1990