“Bir Gençlik, bir gençlik, bir gençlik… ‘Zaman bendedir ve mekân bana emanettir!’ şuurunda bir gençlik…”diye başlar Üstad Necip Fazıl Kısakürek, Gençliğe Hitabe’sinde. Gençlik, toplumların geleceği; medeniyetlerin ise varlık sebebidir. Tarih sahnesine baktığımızda, bütün büyük devrimlerin,
Bir Behiç abimiz vardı bizim Üsküp’te… Muhabbetiyle, tarzıyla, ince mizahıyla ve kendine has haliyle tam bir Üsküp beyefendisiydi. Her ortamda, her buluşmada, sohbetiyle yüzümüzü güldürür, en zor anlarda bile neşesiyle içimizi ısıtırdı. Fakat geçen hafta,
Fenomenoloji, felsefî bir disiplin olarak yalnızca nesnelerle değil, aynı zamanda bu nesnelerin bilincimize nasıl göründüğüyle ilgilenir. Bu yaklaşımı, çağdaş insanın en büyük dehşetlerini – yani rasyonel ayrımcılığı ve soykırımı – anlamak için uyguladığımızda, yalnızca tarihsel
Kimlik meselesi, insanlık tarihi boyunca var olmuş en önemli tartışmalardan biridir. Ancak özellikle 20. yüzyılda, ulus-devletlerin ortaya çıkışıyla birlikte dünyanın gidişatını belirleyen temel mesele hâline gelmiştir. Osmanlı, Avusturya-Macaristan ve Çarlık Rusya gibi çok milletli imparatorlukların
Bu masalı çoğunuz bilirsiniz, ama hatırlatma babında kısaca özetleyeyim. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde, bir ülkenin bir kralı varmış. Bu zalim kral, sürekli süslenip püslenmek ve yeni kıyafetler diktirmekle meşgul olurmuş. Günlerden bir gün
Sevgili TIMEBALKAN takipçileri… Küresel anlamda krizlerin tavan yaptığı, zulmün ayyuka çıktığı bir dönemde maalesef gelecek perspektifi açısından umutlar tükeniyor. Diğer taraftan ise ülkemizde yerel seçim telaşı günlük hayatımızın her safhasında karşımıza çıkmakta… Böyle bir ortam
Siyasetçinin çok, devlet insanının az olduğu, küçük ama siyasi oyunları büyük ülkedir (Kuzey) Makedonya. (İsminin sıkça değiş(tiril)mesinin de bununla doğrudan alakalı olduğu düşüncesini de buraya bırakarak devam ediyorum) Kendimi bildim bileli ülkedeki seçimlerin Makedon kanadında
Bu bir övgü yazısı değildir. Herhangi bir beklenti veya buna benzer bir amaçla kaleme alınmış da değildir. Birilerine hoş görünme arzusu ile yazılmış bir yazı hiç değildir. Bir kuruluşu yerme, diğerini yüceltme emellerine alet edilmiş
Dünya yalnızca gözlemlenebilir nesnelerin bir toplamı, kuru bir coğrafya haritası ya da kör bir fizyolojik mekanizma değildir. O, metafizik özünde bir tattır. Bu tat duyularla değil, ruhla algılanır. İşte modern hayatın kaybettiği gözlem de buydu:
“Ekoloji” kavramı genellikle bizi doğal dünyaya götürür: korunması gereken ormanlar, temizlenmesi gereken nehirler ve özen isteyen kırılgan bir biyosfer. Ancak daha da temel bir ekoloji vardır: manevi ekoloji – insanın iç ekosistemi. Bu ekosistem inançlarımızdan,
