Hatıralarımdaki Radyo Çocuk Programları

Anılarımdaki yazıma başlamadan önce, geçenlerde  yaşadığım bir güzel olayı anlatmak istiyorum. Ankara’da ikamet ettiğim ünlü bir beyaz eşya firmasından bulaşık makinası aldım.Aldığım makineyi evime teslim eden   Bahadır isimli çalışanın yönetimindeki ekibin saygınlığını anmadan yapamıyorum. Son zamanlarda nereye gitsek, sinir, kavga, küfürlerle karşılaştığımızdan olacak ki, evime bulaşık makinesini  teslim edenlerin davranışlarına inanın ki hayran kaldım. Yaşantımızda böyle saygılı gençlerin de olduğuna  sevindim ve mutlu oldum. Kendilerine saygılarından dolayı verdikleri hizmet için birkaç satırda teşekkür etmeyi  borç biliyorum.

Sevgili Time Balkan okurları, Üsküp’e her gelişimde, Radyo’da  olsun Televizyon’da olsun Türkçe programlarını izliyorum, ancak programlardaki heyecansızlığa  üzüldüğümü açıkça yazıyorum.

Geçenlerde  Makedonya’nın  gazetelerinden birinde çalışan değerli   gazeteci  meslekdaşım ki yıllarca “ Nova  Makedonya Basımevinin”  alanlarında beraber çalıştık, ülkemizin güzel , kötü anlarını  hangi  gazetede olursak  olalım beraber paylaştık. Bu  meslekdaşım  geçenlerde  sosyal medyada  ünlü tiyatro yönetmeni  Kole Angelovski  hakkında anılarını dile getirmişti. Bunu okuduğumda , çocukluğumdaki  anılarımı hatırladım. Evet bir zamanlar Üsküp Radyosu Türkçe yayınları  dahilinde- “Çocuk Radyo Draması- vardı.  Sözünü ettiğim Çocuk Programı  değerli    yazarımız Fahri Kaya’nın yönetmenliği  döneminde  başarılı  çocuk  dramaları  hazırlanırdı. Günümüzün  teknik  imkanları olmadığından dolayı,  drama programlarımız önceden  çekilip, ertesi  ya da  hafta içinde  yayınlanırdı. Sayın yazarımız Fahri Kaya, bu programların çekimleri  uzun sürdüğünden dolayı, gece vaktinde  bizleri  drama  hazırlıklarına,çekimlerine  katılan öğrencileri  tek tek  evlerimize  götürüp ailelerimize  teslim  ederlerdi… Böyle hazırlanan çocuk dramaların dinleyicileri çoktu bu yüzden de devamlı yeni yeni dramalar hazırlanırdı. O  dönemin   öğrencileri  mutlaka  çocuk dramalarını hatırlar. Üsküp Radyosu yöneticileri bu çalışmalarımızı tabiki ödüllendiriyordu. Çocuk  Programlarına  katılan  bizlerin   adına  bankada hesap bile açılmıştı…   Bunları  anımsarken  çalışmalarımızın en güzel  hediyemizi de anlatmaya çalışacağım.

Evet 1957/58 yılında Üsküp Radyo’su (bugünlerde  ismi  Makedonya Radyosu olarak geçiyor), “Radyo Drama” ekibinde olan bizleri ( burada Türk, Makedon, Arnavut ayırımı yapılmaksızın) bir aylık izne Adriyatik Denizi’nin incisi olan  Opatiya  beldesi ndeki  ‘ İÇİÇİ’ye,  güzelim öğrenci  tatil  yurduna  gönderdiler. Ben ilk defa ailemden, evimden ayrı gidecektim böyle bir yaz tatiline. Babam izin vermeden önce, bizimle ilgilenecek  olanları araştırdı ve  tabiki kendisinin de yakından tanıdığı meslekdaşı  olan  radyo  dramaların yönetmeni  Blagoya Andreevski  ile konuştuktan sonra izin çıktı. Ailemden ilk defa uzak kalacaktım, biraz korku, biraz heyecan sarmıştı. Arkadaşlarım kim olacaktı, kimlerle bir aylık iznim geçecekti  yola çıkana dek hep bunlar kafamı kurcalıyordu.

Yolculuğumuz  trenle  başladı.  Üsküp’ten  hareket ettiğimizde  Üsküp Radyo Çocuk Draması üyeleri     İÇİÇİ  yaz kampına gidecekler ile beraberdik, birbirimizi  tanımıyor  uzaktan bakıp gülümsüyorduk… İlk durağımız Niş kentiydi, bundan sonra da o dönemin Başkenti  Belgrad’a vardık. Ben  burada  bir sürprizle karşılaştım. Rahmetli  dayım ve eşi  benimle görüşmek için  Tren istasyonuna gelmişlerdi. Bir hediyeleri de vardı, her çocuğun çok sevdiği  Joanna Spyri’nin “ Haydi” kitabını getirmişlerdi. Bir saatlık bir dinlenmeden  sonra yolculuğumuz devam etti. Belgrad’ tan sonra Zagreb’e geldik.

Fazla uzatmadan Opatya’nın beldesi   İçiçi’ deki anılarımı anlatmaya devam edeyim. Kaldığımız öğrenci yurdu  harikaydı.  Güzel bir orman içinde harika  odalara bizleri yerleştirdiler. Türkçe  Çocuk Radyo   Drama’sından  sadece iki kişiydik. Ben ve Neriman. Ancak Makedonca Çocuk Radyo Dramasından gelenlerin sayısı  bizden fazlaydı… Arkadaşlarımızla  ilk tanışmamız,  grubumuzun  sorumlusu, o dönemin ünlü  Çocuk Programları yönetmeni  Blagoya Andreevski, hepimizi bir salona toplayarak takdim etti. Şimdi aklımda kalan isimlerden,  Zafir Hacimanov, Lupka Dimitrovska, Kole ve  Vlado  Angelovski kardeşler vardı.  İlk defa böylesi güzel bir organizasyonda  karşılaştığımız arkadaşlarımızla güzelim tatil beldesinde  bir ay kaldık… Yazımda anlattığım gibi ben ilk defa böyle bir tatile arkadaşlarla katılıyordum, o yüzden olacak ki, kendimi   çocuk,  gençlik   sanat programlara katılanlar arasında  yabancı hissediyordum. Tatilimize katılanlar arasında bizden büyükler de vardı. Onlar  yıllarca hep birlikte bu tür organizasyonlara beraber katılmış ve birbirleriyle yakın arkakadaşlıkları kurmuşlardı  zamanından…  İçiçi  tatil beldesindeki   gençlik kampında  güzel programlar düzenleniyordu. Böyle düzenlenen programlar dahilinde Zafir Hacimanov, Lupka Dimitrovska, Kole –Vlado Kardeşler  sürekli öndeydiler. Programlar dahilinde  yeni müzik parçaları, komik skeçleri sürekli ilgiyle izleniyordu… Türkçe  Çocuk Drama programından katılan bizlere gelince biz ilk baştan hep uzak kaldık bu arkadaşlardan. Özellikle düzenlenen gece programlarına hiç denecek kadar az katılıyorduk. Tek sözle kendimizi böylesi sanatla bağlı olan kişiler arasında yabancı hissediyorduk ilk baştan. Ancak gün geçtikçe bizler de yukarıda isimlerini saydığım ve sayamadığım genç sanatçılarla kaynaştık.  Öyleki, her gece düzenlenen eğlence programlarına bizleri almadan gitmiyordu genç arkadaşlarımız.

Daha sonraları,  Zafir Hacimanov, Lupka Dimitrovska Yugoslavya  çapında  ünlü ses sanatçıları olmayı başardılar. Öyleki hazırladıkları müzik parçaları  o dönem  gençlerinin tutkuları olmuştu. Hele Kole ve Vlado Angelovski kardeşler Makedonya tiyatro sahnelerinde  hazırladıkları oyunlarıyla  tiyatro severlerin ilgisini toplamayı başarmışlardı. Kole Angelovski    Üsküp   Türk Tiyato sahnesinde de  konuk çalışmaları olmuştur.

Bunları neden yazıyorum?  Sevgili “Time Balkan”  okurları bizim yaşadığımız dönemdeki arkadaşlığımızı, faaliyetlerimizin unutulmaz başarıların olduğunu  günümüzün gençlerine anlatmak istedim. Günümüzde yazımda dediğim gibi, Makedonya’nın Türkçe Radyo programlarında Çocuk Programı, Çocuk Radyo Dramasının hazırlanmadığına üzüldüğümü ortaya atmak istedim. Eğer bu konuda   haklı değilsem, aslında  Çocuk Radyo programlarının var olduğu konusunda  bilgim yoksa  yazıma yanıt vererek düzeltmenizi isterdim.

Benim zamanımdaki “ Nova Makedonya”  Basım Evinde olsun,” Radyo Televizyon  Programları’nda olsun aramızdaki arkadaşlığımız, dayanışmalarımız gerçekten de takdire şayandı. İnanın biz gazeteciler, Yugoslavya  dahilindeki  herhangi  bir  şehrinde, gazetecileri   ilgilendiiren , festival, kurultay, kongre, önemli toplantı olduğunda  bizler hep beraber giderdik, birbirimize her konuda  yardımcı olurduk. Böyle bir beraberliği  yaşadığımızdan olacak ki günümüzdeki  ayrışmayı bir türlü anlayamıyorum. Arkadaşlarımızla  görüştüğümüzde  hep eski  arkadaşlıklarımızı, anılarımızı anlatırız birbirimize.

Günümüzde yaşama dair imkanlar daha güzel oldu. Ancak arkadaşlıklar,beraberlikler hepsi geride kaldı.  Derken  belki bazı durumlarda  arkadaşlık  beraberlikleri  boy gösteriyor  ancak  gözlemlediğime göre çok nadir.

Gençlerimiz  ne yazık ki  cep  telefonlarını   yakın arkadaşı olarak kabul etmiş durumlara. Böylece telefon trafiği  teknik faaliyetlerin önde geleni. Ancak  insani açıdan  duygularımız çok gerilerde kaldı. Günümüzde yaşananlar böyle bir durumun olduğunun en ciddi göstergesidir…  Sevgili  “Time Balkan”  okurları, ümit ediyorum  bu yazımı   okuduğunuzda ne anlatmak istediğimi çok iyi anladınız. İnsani duygular   paradan,  maldan çok daha önemlidir.   İnsani, arkadaşlık duygular insanoğlunun  hayatı  boyunca  devam ederse  inanın ki hayatınızın en  önemli ödülünü  kazandınız demektir.