İç savaşın 11 yıldır sürdüğü Suriye’de çocukların büyük bir kısmı eğitim hayallerini yarıda bırakarak ailelerinin geçimine destek olmak için ağır işlerde çalışıyor.
Suriye’de Mart 2011’den bu yana devam eden iç savaşın en büyük mağduru çocuklar oldu.
Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonuna (UNICEF) göre, iç savaşın sürdüğü Suriye’de en az 2,4 milyon çocuk okula gidemezken, çocuk işçiliği de kanayan yaraya dönüştü.
Saldırılar ve iç göç nedeniyle oluşan ortamda hayata tutunmaya çalışan 18 yaşından küçük milyonlarca çocuk, okul sıraları yerine çalışarak ailelerinin geçimine destek oluyor.
Esed rejimi ve destekçilerinin saldırılarına tanıklık ederek büyüyen Suriyeli çocuklar, sanayide araba tamircisi, tezgahtarlık, terzilik ve fırıncılık gibi çeşitli işlerde çalışıyor.
Esed rejiminin 2015 yılındaki hava saldırısında babasını kaybeden 14 yaşındaki Halit Zerzur, AA muhabirine yaptığı açıklamada, 5 kardeşini geçindirmek için annesi ile çalıştığını söyledi.
Zerzur, 2 yıldır araba tamir atölyesinde çalıştığını belirterek zorlu yaşam şartlarıyla baş edebilmek ve ailesine bakmak için okulunu bırakmak zorunda kaldığını kaydetti.
Haftalık 125 TL kazandığını ifade eden Zerzur, “Annemle çalışıp kardeşlerimize bakıyoruz. Burada araba motorları tamir ediyorum. Umarım ileride bu mesleği öğrenirim.” dedi.
Zerzur, atölyede günde en az 10 saat çalıştığını belirterek “Arkadaşlarımla oynamayı özlüyorum. Ancak gün boyu çalışıyorum. İşten sonra hemen eve gidiyorum.” diye konuştu.
“Ödevlerimi yapmayı özledim”
İdlibli Abdülkerim Süleyman da babasının şeker ve kalp hastası olması nedeniyle okulunu yarıda bırakarak erken yaşta iş hayatına atıldığını anlattı.
13 yaşındaki Süleyman, çalışarak 4 kardeşine bakmaya çalıştığını söyledi.
Haftalık 20 TL kazandığını ancak bu paranın ekmek ve sebze almaya yetmediğini kaydeden Süleyman, “Daha önce kaportacıda çalıştım. Şimdi oto elektrikte çalışıyorum. Arabaların elektrik sorunlarını tamir ediyorum.” dedi.
Süleyman, okuluna dönme ümidi ile yaşadığını belirterek “Ödevlerimi yapmayı özledim. Burada sabah saat 7’den akşam saat 20.30’a kadar çalışıyorum. Temenni ederim ki zenginler yoksullara yardım eder.” şeklinde konuştu.
“Okulumu çok seviyorum ama gidemiyorum”
Alüminyum doğrama atölyesinde çalışan Hasan Hafserci de saat 07.30’da işe başladığını, saat 17.00’ye kadar çalıştığını ifade etti.
5 kişilik ailesine baktığını dile getiren Hafserci, “Atölyede temizlik yapıyorum. Ürünleri istifliyorum. Okulumu çok seviyorum ama gidemiyorum çünkü aileme yardım etmem gerekiyor.” dedi.
Hafserci, tek isteğinin okula gitmek olduğunu vurgulayarak “Haftalık 50 TL kazanıyorum. Kazandığım para bizi geçindirmeye yetmiyor, günümü ustamla mesleği öğrenmekle geçiriyorum.” ifadelerini kullandı.
